WSTEPNIACZEK

Świat sie zmienia, zmianie ulega nastawienie ludzi do slowa pisanego. Po olśniewajacych sukcesach naszej gazety w numerze 10 objawiliśmy totalny kryzys mocy tworczych; weny i muzy opuścily nas wraz z bocianami i uciekly do cieplych krajow. Po wielokrotnie zwiekszanym nakladzie, dodrukach i przedrukach w innych czasopismach w kraju i za granica kleska na calej linii. Pomimo, ze naklad ostatniego numeru wyniosl tylko 30 sztuk, udalo nam sie dobrowolnie i za darmo rozdac tylko 2, z tego jeden po dlugiej namowie wziela siostra Uksia. Pozostale egzemplarze przyjal pan Mietek - dozorca budynku przy ulicy Lochowskiej 54, pod warunkiem, ze nie bedzie musial ich czytac. Powiedzial, ze potrzebuje wkladow do kubla na śmieci...
 

Nie wierzymy, ze to kosmetyczna zmiana tytulu nr 10. spowodowala, ze wypadliśmy z rynku. Czyzby wiec KOMERCJALIZACJA naszych czytelnikow? A moze to my utraciliśmy nasz talent i wrodzona blyskotliwośc? Czy bezpowrotnie?... Walczac z kryzysem wymyśliliśmy, ze nasz numer nie bedzie jakaś tam zwykla gazeta, ze to czyta sie, czyta i bach do kosza. W numerze znajdziesz - czytelniku - przerywane linie. Zginajac kartki wzdluz nich uzyskasz efektowne, kolorowe pudelko, w ktore mozesz zapakowac co chcesz i polozyc pod choinke!!!  Wielu ladnie opakowanych prezentow zyczy z okazji Świat B.N.  Redakcja "SLONECZNI-ZBIORKA"

 

Raport Wigilijny Rewolucja á la MAGGIE Koncik gramatyczny Dekompresje muzyczne Jak to sie robi w... Rubryka dla Bulique'a Moda Komiks SEsacja

Chcialem wam opowiedziec bardzo interesujaca historie, ktora przydarzyla sie ostatnio moim sasiadom. Otoz sasiedzi ci sa, a wlaściwie byli, a wlaściwie znowu sa bardzo biedni. Najstarszy z sasiadow - Tata Sasiad troche az zwariowal z tej biedności i postanowil wyslac trzy male sasiadziatka na ulice. Sami rozumiecie, ze to skurwysynstwo.
Ale zblizaly sie świeta i stal sie cud! Tata sasiad odnalazl na podlodze w duzym pokoju spora brylke zlota. Trzy male sasiadziatka nie poszly wiec na ulice, a Tata sasiad wyzdrowial. Czas jednak plynal i pod koniec nastepnego roku zaczal chorowac nie tylko Tata Sasiad, ale rowniez Mama Sasiad, a trzy male sasiadziatka znow staly sie niespokojne. I, kurcze!, cud powtorzyl sie! 24 grudnia ubieglego roku Sasiedzi znaleźli na podlodze w duzym pokoju dwie spore brylki zlota i podskoczyli z radości. Ponownie zostali ocaleni! Nie zastanawiali sie nawet nad tym ktoz jest czynca tak wspanialych i jakze na miejscu podarunkow: "Świety Mikolaj i basta!" - chrzakala Babcia Sasiad i wszyscy sie z nia bezkrytycznie czasem zgadzali. W Wigilie B.N. tego roku cala rodzina przebrala sie odświetnie i czekala na trzy brylki zlota. Szczegolnie male sasiadziatka czekaly, bo nie byly juz takie male i wiedzialy czym sie rozne rzeczy moga skonczyc.
O godzinie 20.14 do drzwi zapukalo trzech niespodziewanych kolednikow z urzedu podatkowego. No i co teraz zrobia moi Sasiedzi? Pomyślcie o nich wtranzalajac kluski z makiem.

   

*) Semtex - czeski material wybuchowy, nieźle daje do pieca (przyp. - Ge Ch.).
 

Dziś w naszym konciku prawdziwy dramat granat gramat. Zajmiemy sie bowiem sposobem prezentowania najwazniejszych wiadomości na pierwszych stronach gazet. Oczywiście określenie "najwazniejsze" jest bardzo subiektywne - wystarczy wspomniec takie tytuly artykulow jak: "Zdradzila go z saperem podwodnym" albo "Baba zjada faceta". Pominmy jednak czasopisma posiadajace w tytulach przedrostki: Super-, Extra-, Sex- oraz przymiotnikami "sensacyjny" i "erotyczny". Aby zrozumiec i posiaśc umiejetnośc pisania artykulow na pierwsza strone spojrzmy na nastepujacy przyklad:

"Wczoraj w londynskim City o godzinie 17⁰⁰ eksplodowala bomba. Najprawdopodobniej odpowiedzialna jest za to Irlandzka Armia Republikanska. Jak zwykle, [ ... ble, ble]. Zginelo 27 osob, 50 jest rannych. Kawalki cial znajdywano w promieniu 100 metrow."

Pierwsze trzy podkreślone fragmenty informacji to: miejsce, czas i rodzaj Wydarzenia Na Pierwsza Strone. Dalej nastepuja malo interesujace rozwazania kto, co i dla czego, po czym pointa: ilośc zabitych i poszkodowanych (koniecznie zapisane inna, odrozniajaca sie czcionka). Na koniec mozna dorzucic jakiś rodzynek czy ciekawostke - najlepiej coś przykuwajacego uwage: zlamanie otwarte kregoslupa, ciala zweglone napalmem czy zgwalcone niemowleta. Alternatywa moze byc informacja, czy dany fakt zmienil sytuacje na tokijskiej gieldzie.
Aby przecwiczyc sztuke tworzenia podobnych tekstow proponuje proste cwiczenie - prosze uzupelnic ponizsza wiadomośc:

"W afrykanskim mieście ........, dnia ........., doszlo do ........... Jest to efekt ciagnacego sie przez lata konfliktu plemiennego, ktory pochlonal juz ........, a ......... pozostaje bez dachu nad glowa. Nikt nie potrafi powiedziec, jak ugasic ogien tej krwawej wojny. Najciekawsza propozycja jest zrzucenie ................."

Czy czujecie sie jak dziennikarze z pierwszych stron? Jakie to uczucie? Podzielcie sie z nami swymi reflekcjami listownie. Adres znacie.

DEKOMPRESSSSJE MUUUUUZYCZNE DZIŚ - CHOREM

Dopoki zolte rece dotykaja  Naszych niepokalanych nog,  Nasze nogi nie beda niepokalane,  Ale zolte rece nie beda za to zolte,  Bo przeciez rece obciete nie maja kolorow  A coz innego robic z rekami, ktore dotykaja Naszych niepokalanych nog  Jeśli nie obcinac.  Wtedy tylko nasze nogi beda niepokalane,  Jak i cala reszta  Naszego Świetego Ciala,  Ktore bedzie moglo z czystym sumieniem  Oddac sie rozkoszom świetocielesnym  Lub pojśc na sok z czarnej porzeczki  Do pobliskiego i ulubionego baru,  Co w rezultacie czesto wychodzi na to samo.

  

Z bagna cywilizacji i śmietnika techniki wraz z grupa interwencyjna do specjalnych poruczen na ekologicznych rowerkach trzykolowych - bezpieczenstwo liczy sie przede wszystkim w dobie zabojczych predkości, przy ktorych nawet spadajac z roweru mozna zginac pod kolami wielotonowej ciezarowki - udajemy sie na ciche i bogate lono przyrody, aby zburzyc mit foliowanych plynow i dowieśc, ze prawdziwa wieś przetrwa brudny świat plastikowych pojemniczkow

mogl przyjechac". "To nasz sukces!" ucieszyliśmy sie, choc slonce jeszcze nie zaszlo.  Na wyspie, do ktorej przeprawialiśmy sie przez niemal godzine, zaatakowani przez olbrzymie owczarki i przegnani glośnymi okrzykami nie zastaliśmy mleczarni. Po powrocie spotkaliśmy znajomego rybaka, ktory takze nigdy tu nie widzial zadnej mleczarni, ale za to czesto tu przyjezdza, bo lubi ryby. Wieczorem wyciagneliśmy z naszych lnianych tobolkow przenośne zarna i woreczek prosa, po czym na kamieniu rozgrzanym w ognisku upiekliśmy podplomyki i poszliśmy spac.  Jakiez bylo nasze zdziwienie, gdy w nocy sympatyczni mieszkancy chcac zrobic nam niespodzianke obudzili nas glośnymi krzykami i jazgotem psow oraz waleniem kijami i pokazali nam to, czego szukaliśmy: szeroka Droge Mleczna do Mleczarni.

Poranek obudzil wieś jak co dzien, trelami ptactwa i porykiwaniami inwentarza. Wszystko toczylo sie zgodnie z ustalona przed wiekami kolejnościa... Czy jednak wszystko?
Roznice pierwszy dostrzegl Bednarczyk, miejscowy listonosz, ktory urozmaicajac sobie codzienny trud, wybral sie przy wolnej sobocie podziwiac mgay unoszace sie z nadbuzanskich lak. Z zadowoleniem i jakimś zachwytem obserwowal klebiace sie biale opary, ktore mieszaly sie i tworzyly nierealne, magiczne ksztalty. Mgla, ktora go otoczyla, odciela go od wszelkich dźwiekow z zewnatrz. Wokol zapanowala biala cisza, przerywana z cicha pluskiem ryby rzucajacej sie ponad nurt rzeki.
Wiatr delikatnie rzeźbiac opary wokol olśnionego pieknem natury obserwatora, stworzyl w pewnej chwili coś, co przykulo jego uwage. Listonosz Bednarczyk przetarl ze zdziwienia oczy: to byl ciemny, ogromny ksztalt jakby gigantyczny krab lub przechylony na burte lotniskowiec, albo... Bednarczyk bal sie wypowiedziec to slowo, ale samo jakaś nadnaturalna sila wydobywalo sie z jego ściśnietego strachem gardla: "po... po... po..." - wyjakal. Naraz zrobilo mu sie zimno i goraco. Kurczowo ścisnal w dloni pasek swojej torby na listy, z ktora nigdy sie nie rozstawal. Wrazenie olbrzymiego, kolyszacego sie na delikatnych falach rzeki ksztaltu pozbawialo go mozliwości logicznego myślenia. "To przeciez niemozliwe..." - szepnal ściagnietymi, zbielalymi ustami. Nogi, pokonujac dygot same rzucily sie do ucieczki, a za nimi reszta Bednarczyka, jego nieodlaczna torba na listy i czapka.
Biegl ile sil potykajac sie, a kiedy wyrwal sie z mlecznego obloku, a pod nogami poczul ubita ziemie drogi gminnej na Opole zakrzyknal: "Ludzie! ludzie...!". Pluca pekaly mu z wysilku, ale wytrwale pedzil w kierunku kościola. "Ksieze proboszczu, tam... nad rzeka..." Ksiadz Chrościk nie potrzebowal wiecej slow. Chwile poźniej w kierunku Bugu biegla juz cala grupa: zziajany i przestraszony listonosz, podekscytowany ksiadz Chrościk w rozwianej sutannie i Jasielczyk, szwagier soltysa uzbrojony w widly.
Gdy dobiegli na laki mgla powoli sie rozwiewala. Krotko pokrecili sie po brzegu wypatrujac i nasluchujac, a Jasielczyk nawet trzonkiem od widel obmacal dno rzeki. Nigdzie jej nie bylo. Nigdzie nie widzieli ciemnego zlowrozbnego ksztaltu. W milczeniu patrzyli na recztki unoszacej sie mgly. Bug toczyl swoje wody leniwie, zza chmur powoli wychynelo slonce, opodal rozlegl sie skowyt lancuchowego Burka.

Do Kuligowa powracalo zycie.

Hallo, hallo, tu wasz ulubiony reporter z krainy kuligowskich lak mlekiem i miodem ply... tfu, no wlaśnie, zagalopowalem sie. A propos kopytnych, to trzeba Wam wiedziec, ze moja relacje sponsoruje slynna Crufca f Truskafky. A ja wlaśnie jako typowy mieszczuch, przyzwyczajony do oślizglych woreczkow wypelnionych ciecza z kozuchami postanowilem zweryfikowac moje wiadomości nabyte w starszakach i dociec, skad sie owo mleko bierze. Przemierzywszy wiele kilometrow lak nadbuzanskich, brodzac wśrod solanum tuberosum, przepytawszy kilka zdziwionych krow, odwiedziwszy kilka miejscowych mleczarni, ktore okazaly sie albo przetworniami mniszka lekarskiego, albo miejscami, gdzie miejscowa gawiedź rwie sobie mleczne zeby, doszedlem do jedynego wniosku: fabryki bialych kozuchow sa typowo miejskim wynalazkiem. Nie wierzcie zatem w te opisy rzekomych zawodow w dojeniu krow, ktorych echa jakze czesto sa spotykane w naszej literaturze (chociazby: "Daj, ac ja pobrusze, a ty poczywaj!", albo "Koncz Waśc, wstydu oszczedź!"). Powiedzmy sobie szczerze: w dobie postmodernizmu mleko powstaje jako produkt uboczny w produkcji margaryny "Zocha". A jak powiada redaktor Krzysztof I.:
"...postmodernizm podsumowuje kilometry tlumaczen niezrozumialych sensow."

Zatem - od mleka z daleka!!!

Wasz Gonzales

Dwoch Luzyczan w jednym dopomoglo mu powstac spod lupiacych zaostrzonym polyskiem kol drezyny. Som Nam Bulique'owi po siedmiu godzinach zmagan nie objawil sie jeszcze cudowny cud przemieszczania ziemi na wskroś. Odlozywszy go ściagnal cugle przeznaczenia i, smagnawszy biczem, spial ostrogi. Kon sie nie pojawia.
Uwazny radioamator dostrzeze konsternacje, jakiej doznal kon. Zwazywszy jednak na absencje konia, Som Nam Bulique nie dzielil z nim bolu istnienia. Nieustraszony rozbijal strzeliste po horyzont ryzowe źdźbla tym, czym jak opiewa baskijski wieszcz E. Stachura, wyciosane sa Meksykanki. 

Przedzieral sie, a w wedrowce ku slynnemu Xiang Tan paralizowal opinie publiczna, ale Bulique'ow nie napotkal. Szla zaś droga pewna liczba Mandarynkow Lewych, ktorych napotkal. - Wy jesteście Liczba Mandarynkow Lewych?  -

- Bilet miesieczny i paczke papierosow.

- Trzy pieśdziesiat. A w ogole jak leci?  - Nieźle, tylko śnil mi sie dziś kon Przewalskiego.  - Niech wtem powstanie ow, na ktorem wzrok stezal bezimienny, a pioropusz nienawistny brzemion sila bezladu onego niechaj bec.

Som Nam zmarl na kilka chwil dla dodania sobie kurazu. Zaistnial pod Szanghajem, gdzie delegacje z mnogiej Azji Mniejszej rozkladaly pod stopa jago dywany. Byly to perskie nieloty, wybrakowane odrzuty z odlewni, niemniej krwiozerczy uśmiech Soma powalil go na material, rozkladal go nieublaganie opanowujac kazdy fibr tkanki wlokna. Kawalkowal, palil, pozeral przerazajacy, blazenski śmiech, wykrzywiajac czaszke, przepoczwarzajac na mialki proch kości. Znieksztalcone, powykrecane zebra walaly sie pod apokaliptycznym jarzmem blyskawic. Som wstal. Naokolo roześmiane Chinki pedzily na rowerach. Pani Zhou pella. Zjadlszy wypil i
cdn.

    

MODA

Walczac z upadkiem jakości materialow w "Slonecznych" mamy dla was prawdziwa sensacje przez duze SE. Miesiace ciezkiej pracy, szpiegowania, przekupywania przekupnych, zastraszania strachliwych zaowocowaly: dziabneliśmy dane dziarskim dziennikarzom DTV, tak sprawnie ujawniajacym wszelkie tajemnice konsumentom swojego programu. Jak sie dowiedzieliśmy oni skombinowali je z archiwum MSW i UOP. Po drobiazgowym śledztwie nasz wiewiory daly nam cynk, ze z kolei UOP po brawurowej akcji (nie obylo sie bez strzelaniny i scen lozkowych) zdobym ponizsze zdjecia kladac trupem agentow Mossadu*. Glebiej w ta jakze drazliwa i ciekawa sprawe juz nie udalo sie wniknac. Pozostaja domysly, kto mogl jeszcze maczac w tym palce - CIA, a moze Eskimosi? KGB, a moze Marsjanie? Oto nigdy nie publikowane, absolutnie tajne, zdobyte z ogromnym trudem zdjecia najbardziej tajemniczej postaci naszych czasow: Świetego Mikolaja.  Jezozwierz