Ocena "Dla Koneserów"

W zasadzie recenzję tego albumu można zamknąć w słowach: u Oldfielda wszystko po staremu. Tradycyjnie królują brzmienia rozmaitych gitar; elektrycznych, akustycznych, komputerowo przetworzonych i hołdująch naturalnemu i niczym nie skalanemu dźwiękowi. Tytuł albumu ("Guitars") nawiązuje zresztą do tej szerokiej gamy instrumentów strunowych, użytych w trakcie realizacji płyty. Jednak mistrz, artysta ceniony za takie hity jak "Platyna" czy trzy realizacje "Dzwonów Rurowych", wpadł w pułapkę, którą paradoksalnie sam na siebie zastawił. W dobie cyfrowych technologii postanowił nagrać wszystko samodzielnie. Nie zasiadł za prawdziwymi instrumentami (perkusja, kotły, bębny), tylko za pośrednictwem systemu MIDI (Musical Instrument Digital Interface) wyzwolił brzmienia powyższych z pamięci komputerów i syntezatorów, uzupełniając je grą na "żywej" gitarze. Przez to starły się dwa światy: dźwięków rzeczywistych i dźwięków wirtualnych. O ile ten pierwszy broni się samoistnie (Oldfield gitarzystą świetnym jest), o tyle syntetyczne (mniej lub bardziej) barwy jego jednoosobowej acz gigabajtowej orkiestry, męczą. Osobiście wolę Mike'a Oldfielda bliższego klimatom celtyckim i muzyce etnicznej niż światowi elektronicznego techno. Co nie przeszkadza, że album frapuje, choć niestety chwilami też nuży wtórnością pomysłów. 25 lipca Oldfield zagra w katowickim spodku.